V&D, Schoenenreus, Halfords, Free Record Shop, de Block, McGregor. Zomaar een selectie van bedrijven die inmiddels zo goed als failliet zijn. Ze hebben stuk voor stuk met elkaar gemeen dat men heeft gefaald met het aanvoelen van de hedendaagse realiteit. Ik ben, zeker met het nieuws van vandaag, geneigd om een religie aan dit rijtje toe te voegen vanwege de moeite die volgers wereldwijd van dit geloof hebben met de toepassing ervan, anno 2016. Wat in ieder geval niet in deze lijst mag ontbreken is ons asielbeleid.
Om die reden voel ik mee met Ardita en Nerona Ramadani, slachtoffers van een failliet asielbeleid. Los van de eigen verantwoordelijkheid wordt hier, met het wegsturen van iemand die al zestien jaar deel uitmaakt van de Katwijkse gemeenschap, hier veel vrijwilligerswerk verricht en een kind van vijf jaar heeft (geboren in Nederland) een morele grens overschreden. Hopelijk heeft deze zaak de bovengemiddelde aandacht van onze burgemeester en vormt deze petitie het begin van een ommekeer, óók in ons wisselvallige asielbeleid. Wanneer verklaren we dit asielbeleid failliet en beginnen we 'opnieuw'?
Het Nederlandse asielbeleid is failliet |
Het asielbeleid is veel te ingewikkeld, speelt over het algemeen de rijke asielzoeker in de kaart, de procedures (voor sommigen) duren járen met alle onzekerheid van dien, en er wordt met twee maten gemeten. Zeker wat betreft de vermeende striktheid van dit asielbeleid. Terwijl de IND enerzijds de grootste moeite heeft om binnenkomende asielzoekers uit Turkse opvangkampen (!) te checken op herkomst, wil het anderzijds maar niet lukken om binnen een redelijke termijn een asielverzoek af te wijzen of illegalen de deur te wijzen.
Deze dubbele moraal kan dus tot gevolg hebben dat economische migranten die zich bijvoorbeeld voordoen als 'christelijk' meer kans hebben op verblijf in Nederland, waarvan nog maar afgewacht moet worden of men zich (cultureel) aanpast, terwijl andere asielzoekers die feitelijk het slachtoffer zijn van het stroperige asielbeleid, maar wél inmiddels geïntegreerd zijn in onze samenleving, subiet en zonder pardon de deur kan worden gewezen. Dit vraagt om een sanering van het huidige asielbeleid.
Om die reden voel ik mee met Ardita en Nerona Ramadani, slachtoffers van een failliet asielbeleid. Los van de eigen verantwoordelijkheid wordt hier, met het wegsturen van iemand die al zestien jaar deel uitmaakt van de Katwijkse gemeenschap, hier veel vrijwilligerswerk verricht en een kind van vijf jaar heeft (geboren in Nederland) een morele grens overschreden. Hopelijk heeft deze zaak de bovengemiddelde aandacht van onze burgemeester en vormt deze petitie het begin van een ommekeer, óók in ons wisselvallige asielbeleid. Wanneer verklaren we dit asielbeleid failliet en beginnen we 'opnieuw'?
Reacties
Een reactie posten