Afgelopen week stond op de voorpagina van Het Parool dat er in Nederland iets aan het broeien is. Een veenbrand van onbehagen onder allochtonen, zo duidde deze krant naar aanleiding van de toetreding van de rabiate Zwarte Pieten-hater Sylvana Simons.
Deze nogal suggestieve krantenkop, op de voorpagina nog wel, draagt in ieder geval niet veel bij aan de bewustwording rondom integreren en je eigen verantwoordelijkheid hierin. Mocht er al sprake zijn van een 'veenbrand' onder allochtonen, dan moet deze natuurlijk 'geblust' worden. Dat kunnen degenen die zich aangesproken voelen door voornoemde krantenkop in beginsel prima zelf. Onder het motto 'onbekend maakt onbemind' ligt er nog wel wat huiswerk:
Leer de Nederlandse taal, spreek thuis Nederlands aan de keukentafel met uw kinderen in plaats van Arabisch of een andere buitenlandse taal, kijk i.p.v. Turkse/Marokkaanse of andere kanalen uit het 'land van herkomst, blijf niet aan de zijlijn staan maar meld u aan als vrijwilliger (zelf, of voor uw kinderen op school, vereniging of buurt), etc. etc. Kortom, niet blindstaren op rechten maar tevens de blik verleggen naar plichten en de eigen verantwoordelijkheid daarin.
Het blussen van veenbranden is geen eenvoudige opdracht. Om te voorkomen dat een veenbrand blijft smeulen moet de bodem omgespit en afgeblust worden. Met andere woorden, de samenleving als geheel met de landelijke politiek voorop heeft, vertaald naar de 'Parool-casus', een duidelijke opdracht: niet wegkijken, problemen benoemen (niet bagatelliseren) en aanpakken, handelen op basis van feiten in plaats van sentimenten, geen fluwelen handschoen voor bepaalde groepen, culturele achteruitgang tegengaan, stáán voor hetgeen we in Nederland op velerlei vlak tot stand hebben gebracht. Zó kan een beginnende veenbrand, ook bij autochtonen om in het jargon te blijven, en daarmee polarisatie effectief worden bestreden. Het wordt tijd om te gaan blussen!
Deze nogal suggestieve krantenkop, op de voorpagina nog wel, draagt in ieder geval niet veel bij aan de bewustwording rondom integreren en je eigen verantwoordelijkheid hierin. Mocht er al sprake zijn van een 'veenbrand' onder allochtonen, dan moet deze natuurlijk 'geblust' worden. Dat kunnen degenen die zich aangesproken voelen door voornoemde krantenkop in beginsel prima zelf. Onder het motto 'onbekend maakt onbemind' ligt er nog wel wat huiswerk:
Leer de Nederlandse taal, spreek thuis Nederlands aan de keukentafel met uw kinderen in plaats van Arabisch of een andere buitenlandse taal, kijk i.p.v. Turkse/Marokkaanse of andere kanalen uit het 'land van herkomst, blijf niet aan de zijlijn staan maar meld u aan als vrijwilliger (zelf, of voor uw kinderen op school, vereniging of buurt), etc. etc. Kortom, niet blindstaren op rechten maar tevens de blik verleggen naar plichten en de eigen verantwoordelijkheid daarin.
Het blussen van veenbranden is geen eenvoudige opdracht. Om te voorkomen dat een veenbrand blijft smeulen moet de bodem omgespit en afgeblust worden. Met andere woorden, de samenleving als geheel met de landelijke politiek voorop heeft, vertaald naar de 'Parool-casus', een duidelijke opdracht: niet wegkijken, problemen benoemen (niet bagatelliseren) en aanpakken, handelen op basis van feiten in plaats van sentimenten, geen fluwelen handschoen voor bepaalde groepen, culturele achteruitgang tegengaan, stáán voor hetgeen we in Nederland op velerlei vlak tot stand hebben gebracht. Zó kan een beginnende veenbrand, ook bij autochtonen om in het jargon te blijven, en daarmee polarisatie effectief worden bestreden. Het wordt tijd om te gaan blussen!
Reacties
Een reactie posten