Stop het water dragen richting de (Middellandse) Zee!

De Eurozone kent zware tijden. In de eerste plaats natuurlijk omdat diverse landen, met Griekenland voorop, zich in een zware financiële crisis bevinden. Inmiddels is in het geval van Griekenland al gesproken over een faillissement. Uittreding van Griekenland uit de Eurozone zal vrijwel zeker een domino-effect hebben op landen als Portugal en Ierland, terwijl in Spanje en Italië het vertrouwen ook niet toeneemt. Verder zal een betere coördinatie binnen de Eurozone onontkoombaar zijn voor een degelijke aanpak van de schuldencrisis.

Naar een uitweg
Is er nog een uitweg uit deze Europese schuldencrisis? Ik denk van wel maar dan wordt het wel tijd voor fundamentele oplossingen in plaats van het voorstellen van symbolische maatregelen. Met de vorming van een Raad voor de Eurozone, waar de symboliek van afdruipt, gaan we de oorlog niet winnen.

De geest moet worden rijpgemaakt voor de vorming van Euro-obligaties. Hoewel de vorming van Euro-obligaties (Eurobonds) duidelijk nadelen heeft, zijn er ook voordelen. Het verschaft rust op de obligatiemarkt. Dat zal de aandelenmarkten en de hele financiële sector ten goede komen. Er is dan sprake van één rentetarief, wat minder aan schommelingen onderhevig zal zijn. Dat geeft duidelijkheid, en daar heeft iedereen behoefte aan in deze crisis. Verder krijgt de Eurozone er een beter coördinatiemiddel bij en maakt het een einde aan het speculeren tegen een bepaald land.

Het is pijnlijk voor landen zoals Nederland en Duitsland die hun zaken op orde hebben. Maar zeker op de lange termijn is er geen ontkomen aan. Soms is een zware operatie nodig om de patiënt te laten herstellen. Overigens, hoeveel slechter zullen we ervan worden? Het is zeer de vraag of we profijt hebben van de huidige werkwijze. Wat gaan we terugzien van de bakken met geld die nu naar Griekenland en straks naar Spanje en Italië gaan? Deze aanpak valt ook niet vol te houden.

Compensatie
Verder lijkt het me redelijk om de landen te compenseren die vanwege de vorming van de Euro-obligaties het meeste nadeel hebben. De uitgaven in Europees verband moeten zeer kritisch worden bekeken. De eerste stap voor mensen met schulden is kritisch de begroting tegen het licht te houden, aldus het Nibud. Dat zou men binnen de Europese Unie ook eens moeten doen. Te beginnen met de subsidie-geldstromen. Deze moeten drastisch worden verminderd of moet men laten opdrogen.
Dit is de sleutel tot succes denk ik: de vorming van Euro-obligaties én het stoppen met het rondpompen van geld binnen de Europese Unie.

Wat zou het gevolg zijn als de Europese obligaties inderdaad worden gecreëerd maar

ook alle subsidies binnen Europa worden geannuleerd (de landbouwsubsidies dan in een termijn van tien jaar)?

Positieve effecten

Het gevolg is dat de zuidelijke Eurolanden zich nu tegen een laag rentetarief uit de problemen kunnen gaan werken. Ze moeten echter wel pro-actief worden en de afwachtende houding overboord gooien. Des te meer deze landen kunnen lenen en des te beter ze zichzelf gaan organiseren, hoe eerder ze uit de schuldencrisis kunnen opkrabbelen.

  

Als gevolg hiervan gaan de noordelijke Eurolanden nu weliswaar meer rente betalen, maar geen subsidies meer. Die hogere rente is dus als het ware een solidariteitsheffing. Maar de rente zorgt ook voor een stimulans om zo snel mogelijk de schuldenlast terug te draaien: Hoe lager de schuldenlast, hoe lager de solidariteits heffing....

Dan de Europese landbouw-subsidies. Deze moeten in tien jaar naar nul worden teruggebracht. Als men zelfs in het huidige investeringsklimaat - met een wereldwijd gebrek aan voedsel en landbouwgrond - haar eigen broek nog niet kan ophouden dan kun je ervan uitgaan dat dit nooit gaat lukken! Degenen die weleens in een Franse supermarkt zijn geweest, weten dat deze supermarkten erg duur zijn en mogen terecht de meerwaarde van landbouwsubsidies ter discussie stellen.

Als tevens de ESF-subsidies worden opgeheven levert dit elk jaar een gigantische besparing op. De helft van die besparing zou gedurende een aantal jaren nog aan de noordelijke Eurolanden kunnen worden uitgekeerd als een soort compensatie.

Crisistijd is hervormingstijd. Linksom of rechtsom zullen fundamentele keuzes gemaakt moeten worden. Met het telkens vooruitschuiven van het probleem of het voorstellen van 'lapmiddelen' zal men water naar de (Middellandse) Zee blijven dragen zonder uitzicht op een oplossing. Met bovenstaande alternatieve oplossingen hoop ik dat wat betreft het water naar de zee dragen 'het einde van het begin' in zicht is in plaats van 'het begin van het einde'...